Psy

szczepimy najczęściej przeciwko: nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha, parainfluenzie oraz  kaszlowi kenelowemu, leptospirozie. Są to szczepienia nie obowiązkowe, ale zalecane szczególnie w wieku szczenięcym. Standardowy program szczepień zakłada podanie trzech dawek szczepionki w  6, 9, 12 tygodniu życia szczenięcia. Zdarzają się jednak odstępstwa od tej reguły, bowiem każdy pacjent jest indywidualny. W Polsce istnieje obowiązek szczepienia psów przeciwko wściekliźnie. Jest to nadal najgroźniejsza zoonoza czyli choroba odzwierzęca.  Szczepienie powinno odbywać  się regularnie, raz do roku. Szczenięta powinny dostać pierwszą dawkę szczepienia przeciwko wściekliźnie przed upływem 6 miesiąca życia.
Sprawdź  PUPIL-ID

Koty

szczepimy przeciwko: herpeswirozie, caliciwirozie, panleukopenii oraz białaczce i chlamydiozie. Kocięta powinny być szczepione co najmniej dwukrotnie w odstępach 3 tygodniowych. Dotyczy to zarówno kociąt, które w przyszłości nie będą wychodzić na dwór oraz tych, które mają kontakt ze środowiskiem zewnętrznym. W przypadku drugiej grupy kotów warto zastosować szersze szczepienie z białaczką i chlamydiozą ze względu na większe narażenie kontaktu z zarazkiem oraz wskazane również podanie szczepionki przeciwko wściekliźnie z tego względu że koty polują na drobne gryzonie, które mogą być wektororem wirusa wścieklizny.

Króliki

szczepimy przeciwko myksomatoazie oraz pomorowi królików .Są to groźnie, praktycznie w 100 procentach śmiertelne choroby wirusowe przenoszone przez owady krwiopijne. Młode szczepimy po ukończeniu 6 tygodnia życia, dawkę powtarzamy po 4 tygodniach. Dawkę przypominającą podajemy co 6 miesięcy. W związku z duża zachorowalnością psów w Polsce na babesziozę, pojawiła się szczepionka, która ma pomóc w walce z problemem chorób odkleszczowych. U pacjentów dermatologicznych w zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń grzybiczych wykorzystujemy szczepionkę przeciwko Microsporum canis. Szczepimy dwukrotnie w odstępie 14 – 21 dni. Odporność zwierzęta uzyskują miesiąc po drugim szczepieniu i utrzymuje się ona przez 1 rok.

Fretki

szczepimy przeciwko nosówce i wściekliźnie.

Zwalczanie pasożytów wewnętrznych

tj. glisty, tasiemce, włosogłówki, tęgoryjce, giardii, dirofilaria, toksoplazma. Zdecydowanie najpowszechniejszym problemem są zakażenia glistą Toxocara spp. Są to nicienie o dużej rozrodczości , samica składa dziennie około 10 tys jaj. Jaja te trafiają do środowiska zewnętrznego – są wydalane z kałem przez zakażone zwierze .Jaja zachowują żywotność w glebie przez wiele miesięcy nawet w temperaturze minus 20 stopni Celsjusza. Stąd tak duże zagrożenie głownie dla dzieci oraz osób starszych albo osób z obniżona odpornością

Zwalczanie pasożytów zewnętrznych

tj. pchły, kleszcze, cheyletiella, świerzb, nużeniec, wszawica, wszołowica. Intensywna inwazja pcheł może być przyczyna dość poważnych stanów zapalnych skóry. Niektóre zwierzęta nadwrażliwe na alergeny zawarte w ślinie pcheł mogą reagować na kontakt nawet z jedna pchłą. Stan ten okresie się jako alergiczne pchle zapalenie skóry.
Ponadto pchły są wektorem tasiemczycy oraz bakterii Yersinia pestis odpowiedzialnych za dżumę u ludzi. Kleszcze przenosza wiele czynników chorobotwórczych. Wśród najważniejszych wymienia się pierwotniaki z rodzaju Babesia spp, bakterie Borrelia burgdorferi, wirusy z rodzaju Flaviviride odpowiedzialne za tzw. odkleszczowe zapalnie mózgu i opon mózgowych .Świerzbowce i nużeńce to pasożyty bytujące w skórze. Nie zwalczane mogą być przyczyną nieuleczalnych, powikłanych bakteryjnie zapaleń skóry. Świerzb drążący jest zoonozą .Wszawica i wszołowica dotyczy najczęściej zwierząt młodych trzymanych w złych warunkach zoohigienicznych.